DziÅ zapraszamy Was na spacer do lasu. I to nie byle jakiego lasu, bo jednego z ważniejszych kompleksów leÅnych na ÅlÄ sku. Na poczÄ tek przejdziemy siÄ ok 13 kilometrowym szlakiem z Rusinowic do KoszÄcina (powiat lubliniecki). Nic dziwnego, że JapoÅczycy postanowili stworzyÄ specjalne okreÅlenie na dÅugie leÅne spacery. "Shinrin-yoku" czyli "leÅna kÄ piel" doskonale oddaje doznania jakie towarzyszÄ nam po kilku godzinnym przebywaniu w otoczeniu drzew.
Lasy Lublinieckie, bÄdÄ ce czÄÅciÄ dawnej Puszczy ÅlÄ skiej, to najwiÄkszy leÅny kompleks w województwie ÅlÄ skim i jeden z wiÄkszych w Polsce. Ich powierzchnia obejmuje niemal 100 tys. hektarów, z czego znaczna wiÄkszoÅÄ to obszary leÅne. Nic wiÄc dziwnego, że Lasy Lublinieckie nazywane sÄ Zielonymi PÅucami ÅlÄ ska, czy też BiaÅym ÅlÄ skiem. Razem z Lasami Rybnickimi i PszczyÅskimi, tworzÄ tzw LeÅny Pas Ochronny GórnoÅlÄ skiego OkrÄgu PrzemysÅowego. Pomimo wielu czynników antropogenicznych - intensywnej gospodarki leÅnej i bliskiego sÄ siedztwa terenów przemysÅowych - lasy te wciÄ Å¼ mogÄ poszczyciÄ siÄ cennymi walorami przyrodniczymi, a co za tym idzie atrakcyjnoÅciÄ turystycznÄ i rekreacyjnÄ . Rola jakÄ Lasy Lublinieckie odgrywajÄ dla naszego Årodowiska, szczególnie w czasach degradacji przyrody na szerokÄ skalÄ, w tym licznych i nieprzemyÅlanych wycinek i usuwaniu cennej zieleni, jest wiÄc bez wÄ tpienia nieoceniona.
W Lasach Lublinieckich zdecydowany prym wiodÄ drzewostany sosnowe, a także sosnowo-Åwierkowe z domieszkÄ dÄbu i brzozy. Strzeliste i tajemniczo milczÄ ce bory sosnowe robiÄ niesamowite wrażenie, które dodatkowo potÄguje ich ogromna powierzchnia - czasami patrzÄ c w gÅÄ b lasu wydaje siÄ on nieskoÅczony. W lesie panuje prawie caÅkowita cisza, przerywana jedynie pojedynczymi Åwiergotami ptaków gdzieÅ poÅród drzew oraz szumem wiatru i skrzypieniem huÅtanych na wietrze sosen. DoÅÄ uboga roÅlinnoÅÄ runa, która miejscami przybieraÅa jedynie postaÄ suchych, jasnych traw, w poÅÄ czeniu ze strzelistoÅciÄ sosnowych pni i specyficznemu wyglÄ dowi ich kory (u podstawy ciemnoszara i gruba, im wyżej tym cieÅsza, ÅuszczÄ ca o czerwono-żóÅtym ubarwieniu) tworzy miejscami niesamowite zÅudzenie mgÅy. O wspaniaÅym, żywicznym zapachu i rzeÅkim powietrzu wspominaÄ nie trzeba.
Na trasie naszego kilkugodzinnego spaceru uwzglÄdniliÅmy jeden z dwóch tutejszych rezerwatów - Rezerwat Przyrody Jeleniak Mikuliny, leÅ¼Ä cy na terenie nadleÅnictwa KoszÄcin. Rezerwat utworzony zostaÅ w 1957 roku z inicjatywy miejscowych leÅników, przede wszystkim w celu ochrony miejsc lÄgowych żurawi. Obszar rezerwatu pierwotnie tworzyÅy gÅównie lasy liÅciaste, jednak w czasach intensywnego rozwoju gospodarki leÅnej, sadzono tu na duÅ¼Ä skalÄ szybko rosnÄ ce drzewa iglaste - sosny oraz Åwierki. Rezerwat tworzÄ przede wszystkim dwa pÅytkie, zarastajÄ ce stawy i torfowiska z pierwotnÄ roÅlinnoÅciÄ bagiennÄ i przybrzeżnÄ . Niestety z tym niezwykle cennym siedliskiem wiÄ Å¼e siÄ przykra historia, z powodu której losy rezerwatu sÄ niepewne. W 2010 roku w wyniku powodzi uszkodzona zostaÅa grobla i urzÄ dzenia piÄtrzÄ ce zbiornika Mikuliny oraz czÄÅciowe zalanie miejscowoÅci PiÅka. LeÅnicy zdecydowali siÄ wiÄc na obniżenie wody w stawach (w praktyce niemal caÅkowite ich wysuszenie) do czasu, aż przeprowadzony zostanie gruntowny remont grobli. W rezultacie rezerwat narażony zostaÅ na poważne niebezpieczeÅstwo i utratÄ pierwotnych walorów. WciÄ Å¼ mamy nadziejÄ, że w koÅcu zostanie uratowany i bÄdziemy jeszcze kiedyÅ mogli tu obserwowaÄ i fotografowaÄ Å¼urawie...